Os políticos!... Oxalá pintaran coma Van Gogh!

O de Van Gogh, ven a conto de que hoxe cúmprense 120 anos da súa morte, que tivo lugar aos 37 anos, dous días despois de que se disparase un tiro. Din que sempre tivo un carácter atolado e lunático... Eu penso que hai algo que non cadra... Paréceme que ninguén tratou de entender a este xenio, que espertou verdadeiro interés pola súa arte despois do seu pasamento. Este é o meu pintor favorito. E, supoño que ata alguén pode adiviñar o cadro que prefiro dos seus... Claro! "A noite estrelada"... Sen palabras. Eu tamén son lunática, pero no bo sentido da palabra.
Os que son lunáticos tolos, oportunistas, etc., son os nosos políticos. Primeiro, nomean con toda preéa un candidato, que ten que deixar o seu posto de ministro. Pero confirman que non hai adianto electoral. Hoxe xa nos aseguran que acudiremos ás furnas no outono. Concretamente en novembro. Eu xa o tiña seguro desde o nombramento de Rubalcaba. Ata adiviñei o mes. E tiña a miña filla de testemuña. Agora, o da data... Disque non ten nada que ver...
Claro que ten que ver. Para os novos, sobre todo aqueles que pensan que Francisco Franco é un vendedor de patacas(eu coñecía un que se chamaba así), non di moito. Pero, para a xente dunha certa idade, que vai ser a receptora da mensaxe que os partidos van lanzar aproveitando a tesitura, para moitos deses e esas, aínda lles vai facer un favor o da data. Polo menos, igual nos libra do camiño que está levando a maioría de países europeos cara a ultradereita. Eses pesimismos de semellar o "crack do 29" coa situación actual, cando a xente pensaba que unha segunda guerra sería imposible... e a situación económica era parecida, a min non me gustan moito, pero... entón tamén comezaron a crecer os gobernos de dereitas, e en EEUU, gobernada un demócrata innovador.
Sexa como sexa, o Sr. Rajoy, xa está falando coma se acabase de gañar. Pero nós aínda non votamos, ou sí?
Eu só quero que me gobernen uns políticos que non teñan pensado enriquecerse máis da conta. Que lles importe un pouco a xentiña na que mandan. Que lean poesía. Que escoiten música... Ai, ai, ai! que me estou lembrando que houbo un criminal que mandou nun país ao que lle gustaban moito esas cousas.