A hospitalidade...

Se leo a definición que o diccionario lle concede a palabra "hospitalidade", non me quedo a gusto con ningunha das opcións posibles. Se acaso, a que máis satisfeita me deixa, é aquela que di: "Boa acollida e recibemento que se lles ofrece aos estranxeiros ou visitantes".
Paréceme que sempre relacionamos esta palabra co feito da recepción de outras persoas na túa casa. Iso tamén,claro. Pero, eu penso que hai unha definición acertada, que non ten que ver con nada material. Senón que consiste en abrir o teu corazón e a túa actitude cara a outras persoas. Aínda que as veces non todas sexan do teu agrado. Aínda que a diplomacia e a boa educación case se esgoten... Pero sempre hai reservas. Seguro.
Esa é a hospitalidade que a min me gusta. A segunda. Despois de todo, calquera pode recibir a outro na súa casa, interpretar unha grande farsa, ser un pouco rácano ou ser un pouco ostentoso, moi rácano ou moi ostentoso... Mais, o importante é que esa persoa che abra as portas da súa vida primeiro.
Isto ven a conto da reunión que tiven esta fin de semana co grupo de xente que frecuento na miña casa. De momento... Estupenda. Gracias a todos por estar aí. A maioría contades coa miña "hospitalidade". Refírome á de verdade. Se alguén queda descolgado da mesma, que non se preocupe, porque fago uso da definición didáctica e xa está. Eu aprendín na vida que o mellor é a boa sintonía. As risas. As palabras doces. As intervencións verbais con anestesia... ou, ás veces, sen ela...
Imos facer un xoguiño: Pensas que foches recibido ou recibida coa primeira actitude ou coa segunda?... Adiviña, adiviñanza... Quérovos!