Vai ser que este reloxo non funciona de verdade. Segue marcando a hora que lle peta... Que máis da? Este tempo, a fin de contas, non é de ninguén. Nin sequera meu.
Hoxe tiven un encontro moi especial. Xustamente na rúa do Príncipe. Andando por alí, atopeime... Tchan!... con os Lazy Beggers. Ou o que é o mesmo, con uns mendigos moi especiais. Eles defínense coma "sinceros", e din que o que piden é para porros, viño, etc. Resulta que teñen unha páxina en facebook. E, a min, que me encanta meterme a investigar cousas novas, ocorreuseme falar con eles. De primeiras, díxenlles que ía pensar o de darlles algunha moediña. Pero, a volta, decidín que lla ía deixar. Porque, descubrín que esta xente percorre o mundo con unha función, aparte de vagabundear, é a de facer rir a xente. Iso xa merece un pouquiño de atención. Aínda que a mensaxe siga sendo "Non ás drogas". Decateime de que fixen ben, cando entrei nunha tenda e atopei a unha muller de dependenta superpija. Falando coma se tivese unha bola de masa na boca e créndose a raíña do Universo. Hai que ver o que anda por ahí!
Non pertenzo a ningún destes dous grupos, mais... formo parte dalgunha tribu?. Si, a miña é a dos que temos como lema "VIVE E DEIXA VIVIR".
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario