Bailar... descalza

Xa deixei claro noutra ocasión que para min bailar é unha terapia fabulosa. Outra forma de expresión, que sustituie a da fala. Mira que non o saberei eu, que uso as dúas indistintamente!
Pero... bailar descalza é mellor. Así que onte, aproveitando que fomos coñecer un novo local, desfixémonos deses "estéticos tacóns" que, as veces, nos vemos obrigadas a lucir as mulleres... Para que digan despois cousiñas por aí! Non vos podo explicar a sensación de liberdade que eu sentín, e, por suposto as miñas amigas, Nuria e Mari, tamén. Poidemos saltar con Tequila, ou movernos o ritmo da música do fantástico D.J., que, por certo, vive moi pertiño da miña casa. Biquiños para a súa nena.
A vida non é máis ca un punto de encontro. E, as veces, de desencontro. Pero, neste caso, eu atopei un sitio perfecto para poder bailar. Para escoitar aquela música que levo no meu MP-3, para disfrutar con xente que quero.
Haberá unha próxima. Seguro. Pero, Bailarei descalza?... Adiviña, adiviñanza....