Disque no Reino Unido foi un éxito de ventas entre os estudantes un libro que se titula algo así como "¿En que pensan os homes ademáis de sexo?". Un exitazo, si señor. Porque o libro en cuestión ten todas as súas páxinas en branco. Parece ser que os rapaces que o mercaron, nin sequera decidiron tomar notas nas súas follas. Que mágoa! Eu debuxaría unha bolboreta, para simbolizar a sensibilidade, a armonía, a liberdade... Pediría axuda para debuxar un cabalo, que representa a forza, a maxestuosidade, a valentía... (non sei debuxar cabalos). Agora, se son un home e merco ese libro... mellor, se me agasallasen con el, enchería todas as páxinas contando todas as cousiñas das que se compón a miña vida. E, todas as ideas que afloran na miña cabeciña, aínda que despois non as dese concretado... Falamos de homes... Era broma!
Ao parecer, posteriormente saiu ao mercado a contraréplica. Un libro que insinúa as cousas que definen as mulleres. Ou sexa, para fastidiar máis a gusto, a enumeración viña sendo unha pequena lista: bolsos, zapatos, vestidos... Era algo semellante, non? Iso xa me indigna. Porque, os señores, teñen a facultade de poder escribir, debuxar, ou sinxelamente garabatear no seu... Pero, as mulleres, reciben a cambio de cartos, un tratado que nos sitúa a altura do betún. E, ademáis, non sei se haberá algún espazo baleiro para perpetúar un pouco da nosa arte.
Señores, que culpa temos nós, se a natureza obrou a marabilla da beleza, a coquetería, a sensibilidade no noso sexo? Sempre podedes facer un exercicio de lamentacións contínuas e adoecer de mágoa por non ser pavo real, que, en estética supera con creces a súa femia... Pero, vos, meus neniños, sodes homes, aqueles que dicía algún sabio que representades a perfección ante a muller, que non deixa de ser un home inacabado...
De todos os xeitos, quérovos "amigos" homes. Que sería do mundo sen vos? Tería menos fútbol e máis teatro, máis bolboretas e menos leóns, por exemplo. Menos chuletóns e máis croquetas, menos tendas de videoxogos e máis de decoración. Menos ximnasios e máis mozas camiñando a paso acelerado... Pero, tamén habería menos con quen discutir de asuntos que, nun principio non ofrecían discusión, menos Brads Pitts e máis Angelinas( que mal), menos nenos e nenas, menos talleres mecánicos, pero sobre todo, sobre todo... Menos piropos... Por favor, non deixedes de andar por aquí! Sodes os máis marabillosos seres imperfectos que coñezo.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario