De novo... Mulleres.

Unha boa amiga envioume ao correo un mail sobre antigos escritos, supostamente feitos algúns deles por homes intelixentes que... me fan tremer!
Por exemplo, Zaratustra, un filósofo persa do século VII antes de Cristo, expuña que a muller debía axeonllarse diante do home todas as mañás, e preguntarlle que quería que fixese ese día. Ou no caso de Enrique VII, rei de Inglaterra no século XVI, que confeccionaba unha lista de seres incapacitados para os negocios, entre os que destacaban "os nenos, os idiotas, os lunáticos e as mulleres". Xa me estou asustando, pois son muller, lunática, teño corazón de nena, e, de vez en cando, coma case todos, son mínimamente "idiota"... Pero o meu traballo é coma se fose un pequeno negocio!
Agora, xa mete medo que te manden para o Ceo sendo muller, pois un dos que anda por alí todos os días, chamado S. Pablo, andaba dicindo que "as mulleres estean caladas nas igrexas, que non lles está permitido falar. Se queren saber algo, que lles pregunten aos seus maridos na casa". Menos mal que non vou a igrexa, porque non teño marido e mira que se non chego a entender calquera cousiña...
Mais, iso si, a miña desesperación, chega con Aristóteles. Según el, a natureza fai mulleres cando non pode facer homes, polo tanto, a muller é un home inferior. Ou sexa, unha trapallada... A min paréceme que este aínda vive na China.
Pero, se no século XVI, o señor Lutero, tan avanzado que se permitiu facer unha Reforma Protestante, andaba a dicir que "o peor adorno que unha muller pode querer, é pretender ser sabia", xa me contaredes...
Pois eu estouche toda contentiña de ser muller, de ter a miña beira homes marabillosos, que os hai, de querer ser un pouquiño máis sabia cada día, de preguntar cando non sei, de ter un Deus particular que non é humano, senón divino... e, sobre todo, de respectar oa outro xénero cando eles me respectan a min.
Non se trata de enfrontamento, senón de convivencia.