É moi curioso. Na miña derradeira viaxe a Barcelona, atopei nunha pequena tenda de artesanía unhas bonequiñas indíxenas, exactamente procedentes de Guatemala. Forman parte da tradición dos maias, e, a lenda dí que no país guatemalteco, son utilizadas para rematar cos pánicos nocturnos que sofren algúns nenos. Teñen que contarlle a boneca os problemas que os acucian, despois deben depositala debaixo da almofada,e, mañá seguinte, logo de que algún dos adultos que rodean o meniño retiren a boneca sen que este se decate, supostamente, todos os problemas desaparecen do mesmo xeito.
A verdade, é que este tipo de cousas gústamme máis pola súa simboloxía que por outra cousa, mais, é ben certo, que mentras fagas un exercicio de concentración sobre aqueles asuntos que te inquedan, e o mesmo tempo desexes con moita forza acadar a súa resolución, seguro que estás un anaquiño menos lonxe de conseguila.
Porque, ogallá tivesen os habitantes de Guatemala unha maneira tan doada de arranxar as cousas. Un país onde a explotación infantil está á orde do día. Onde a pobreza cobre a maior parte da poboación. Onde o dereito á menciñas é privilexio duns poucos. A educación é un luxo... E durmir debe de ser o mellor remedio para esquecelo todo.
Pois eu tamén vou dar en pensar que se as bonecas quitapenas non fosen efectivas, as cousas alí aínda estarían peor. Así que vou tentar poñer o seu poder en práctica na miña vida cada noite.
A cantante israeĺí Noa, ten unha canción adicada a este amuleto. O tema chámase "Worry doll", e, unha das estrofas di algo así na súa traducción ao castelán:
"Listas, hago listas, de todas las cosas que intenté pero perdí, de todas las cosas en que me rendí, aunque las quería, de todas las palabras de amor que quedaron sin decir. Sueña sin miedo, tu muñeca india de las penas está aquí, bajo la pequeña almohada del dios,para que no tengas que preocuparte por nada..."
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario