De tertulia?... O nome é o de menos.

Fai uns días que estou abonada a unha estupenda tertulia. Ben, non sei se ese é o nome exacto, pero o caso é que algo se move nesas reunións ás que me fixen asídua.
No lugar xuntámonos, unha rubia pizpireta, adxectivo que eu mesma lle adiquei. E iso, que a primeira impresión visual foi pouco positiva. Mais, cando outros a xulgan coa palabra "amiga", debe ser que garda moi boas cousiñas no seu fondo. Tamén forma parte da escea cotidiá, un calvo, que a min mesmo me semella ó da lotería, seica é un fiel reflexivo e fala pouco, pero con propiedade. Hai un desencantado ao que lle gusta moito o Karaoke. No medio de tanta canción é posible que se lle disipe o desencanto. Hai unha muller paciente e reflexiva. Un home que enfronta a vida de maneira taxante. Unha impetuosa conductora de furgoneta. Unha muller satisfeita, que causa admiración, porque... Quen está satisfeito hoxe en día?
A última persoa son eu. Disque son vital. Polo menos, trato de vivir, que non é doado, pero é interesante. Non me gusta un dos nomes que me obrigaron a levar. Adoro falar. Sei contar silencios, o mesmo que fabricar palabras. E... gústame coñecer a xente á que lle adico o meu tempo. Pero, prefiro adiviñar persoas no medio da xente.