Choque deportivo ou enfrontamento de culturas?

Non son unha gran amante do fútbol, pero hei de recoñecer que estes partidos de grande expectación, chámanme poderosamente a atención. Sobre todo, porque as miñas simpatías van cara ao Barça, non sei moi ben por que... ou si.
Xustamente, no remate do partido recibín un correo dun amigo que me felicitaba por estar mandando correos mentras media España estaba pendente do partido. A verdade, é que na miña casa tamén se estaba vendo o encontro. O que acontece é que durante a cea, ollámolo na tele da cociña. Iso si, sen tensión nin enfrontamentos. E, iso que dos cinco que estabamos, só había unha simpatizante do Madrid, miña sobriña. As miñas fillas, o amigo de Antía e máis eu, tirabamos polo outro bando.
Claro que, a min que me gusta moitísimo observar, non atopei desperdicio na Tribuna do estadio. Pois as expresións eran tan transparentes, que penso que o deporte non era o protagonista na vida daquela xentiña. Pagaría por saber os seus pensamentos máis ocultos, porque os outros xa os adiviñei. O alcalde de Madrid e Florentino Pérez, desexarían non ter que formar parte do espectáculo. Tensos e descontentos... Cousas do ambiente reinante. O presidente do Barça, estaba tan contentiño que, a duras penas se mantiña quieto na butaca. Mesmo parecía a noiva na voda. Ou mellor, o neno que consegue manterse de pé sobre os patíns e xa pode andar soíño... Era só unha metáfora.
O caso é que non houbo moita violencia, nin encontros desagradables entre os deportistas. Iso é bo. Outra cousa serán os comentarios que se escoiten mañá... Eu xa deixei constancia do meu. Gústame o Barça de Guardiola!