Tal vez...

O marcador de visitas deste blog marca unha cifra desas que a min me gustan: 1313. Non sei se será o da boa ou mala sorte, digo isto polo 13, pero eu non son supersticiosa. Así que, despois de facer esta mención que me apetecía, vou a outra cousa.
O título de hoxe ven a conto de que é moi posible que o domingo volte a Serra do Galiñeiro. Teño ganas de acudir polo motivo solidario. Non é xusto que o poder económico siga acaparando anacos da Terra, véxase senón o que pasa no Brasil co Amazonas, ou noutras zonas do planeta.
Mais, tamén é certo que, no fondo, moitas desas persoas que acudirán alí ese día, non son mellores cos que queren facer os parques eólicos, ou ca aqueles que o permiten. Ata as haberá peores. Deses que se aproveitan dos ou das demáis. Ou sexa, que confunden as persoas con Kleenex, ou, mellor, con bonecos. Cousiñas cuxos sentimentos son invisibles. Digo eu que entre tanta xente haberá persoas asi, non?
Pois a min gustaríame non atoparme con eles no caso de que chegue a ir, que se me poño a facer esas deliberacións, xa non sei se quero.
Pero ímoslle dar unha oportunidade a confianza. Seguro que hai centos de espíritus abertos que trasladan unha actitude desinteresada a cada cousa da súa vida. Os outros non merecen a pena. Polo tanto, coma se non estivesen.