Somos adultos... Somos teatreiros

O luns pasado, día dos namorados, os membros do grupo de adultos que facemos teatro no cole, estreamos a obra "Historia dunha sobreira". Quero enviar desde aquí o meu agradecemento a Patricia, Manuel, Mari, Tere, Jose, Gracia, Fabiola e a Ana, a nosa dj favorita, que, sempre que pode pide axuda no encargo, pero nunca se nega a facelo.
A nosa historia, comezou fará uns oito anos ou algo máis. Dos que iniciamos o proxecto, so quedabamos Juan e mais eu. Juan descolgouse da "compañía" desde o ano pasado, así que a veterana é a que escribe. Por esa razón eles engadíronme o cargo de directora do equipo. Eu penso que non necesitamos tal, porque nos equipos hai coordinadores. E ese papel xógoo eu. Pero négome a dar ordes. Non me gusta. Iso fágoo cos cativos, e con moi bos resultados, pero e que nese caso, a disciplina é fundamental.
O meu papel inclúe ler os libretos, no caso de que nos basemos nalgún. Se non fose así, eu mesma creo a obra. Tampouco me gusta decidir os personaxes. Podo recomendar, pero non impoñer. Por algo somos maiorciños todos. Case sempre asumo un dos papeis protagonistas, aínda que ualtimamente, debido a miña dedicació ao grupo infantil, prefiro asumir un secundario. Xa que o tema do decorado e demais come moito tempo.
Total, que a obra foi un éxito. Na páxina do cole, por se alguén non se enterou, están as fotos colgadas. Pasámolo moi ben. Celebramos o éxito cunha cea antes da estrea. Excentricidades de famosillos!
O meu próximo reto é realizar un musical, pero non teño idea de cal nin como. E nin sequera sei se poderei. As obras infantís absorbenme por completo.
Quero agradecer de novo a boa disposición de todos e todas. A vida é puro teatro. E eu preciso poñer na miña vida aquelas cousas que me axuden a encamiñala. Así que... ata a próxima!