Agora mesmo estou escribindo no blog. Isto quere dicir que aínda atopei a circunstancia propicia para verter algunhas ideas desas que fan pensar, pero que relaxan.Isto ven a conto da saturación de responsabilidades que teño estes días.
Por un lado, está a visita que faremos o mércores o colexio Mosteiro coa nosa obriña teatral "O arco da vella". Respecto os nenos non hai nada escrito, sempre sorprenden, pero eu teño moita confianza neles e sei que sairán adiante con éxito, como xa o fixeron en ocasións anteriores. Por outra banda, a estrea da obra do grupo de adultos está aí, a unha semana, xustamente o día dos namorados. A ver se o público se namora da nosa actuación e nos da o seu visto bo. E, claro, non me podo esquecer do contacontos que teño previsto para o mércores pola tarde, para o que me estou preparando a conciencia, pois non quero defraudar ao público. Isto só depende de min.
Aínda que este traballiño me entusiasma, cando se xuntan tantas cousas, con outras e con outras, tensa un pouquiño, ou un pouco, ou bastante, ata se poderia dicir que moito.
Agora, cando a caluga está chea de cousas, e, ademáis sofre o acoso dun catarro deses que non te deixa tranquila, ou aínda mellor, disfrázase de tos e, ala, a facerse presente varias veces no día, xa temos o menú servido.
Como din os africanos, "hakuna matata", que na nosa lingua quere dicir: "non hai problema". Iso mesmiño é o que eu penso.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario