Para min, xa comezaron as vacións da Semana Santa. Hoxe, tomarei o tren da primeira hora da mañá cara a Santiago, para dirixirme o aeroporto, en dirección a Barcelona. Non tiña pensado saír de Vigo nesta ocasión, pero a miña prima Tina, decidiu que o meu lugar nestes momentos está alí, durante cinco días. Espero que intensos, pois penso que ela xa se encargou de elaborar un programa ben compretiño.
De todos os xeitos, non importa se é alá ou aquí, ou onde queira que transcurran. Non importa tampouco a que nos adiquemos nestas datas. O mellor, é que saibamos positivizar cada pequena ou grande cousa que fagamos. E, se un destes días non resulta ser tan fabuloso como tiñamos pensado, imos pensar que o seguinte será mellor.
Noutronte, non tiven unha mañá perfecta, que digamos no meu traballo xurdiu un enfrontamento que se produce de vez en cando da boca da mesma persoa, que sempre consigue alterarme. O chegar a miña casa, atascouse a lavadora, coa conseguinte auga por todo o chan, desmontaxe de todos os filtros habidos e por haber, desprazamento da máquina que pesa un montón... E, para rematar, a fruta recén comprada que estaba dentro do fruteiro esparcida por todo o solo. Entón, pensei... "Isto é unha proba. Pero o meu día vai rematar ben, vai rematar ben..." E rematou ben. Así que divertídevos coa choiva. Analizade o son que produce cando cae sobre o paraugas. Máis forte, máis suave. Se tomades un café, reparade no que hai o voso arredor. Xente, alegre, deprimida, persoas que se superan, persoas que se deixan vencer por calquera cousa. Entón, decidide de que grupo queredes ser. Eu apúntome a vivir... Comezamos por un sorriso.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario