De volta

Despois do inciso... voltan a aparecer as palabras neste panel branco.
Quero saúdar aos novos lectores. Non sei se vos sorprendín gratamente ou se vos defraudei. O caso, é que para a primeira persoa que escribo, é para min. Son a máis crítica e a máis fiel.
Hoxe, coas datas do Nadal sobre a caluga, ou envolvendo o ambiente, según como se viva o acto, vou agradecer ou reprobar.
Os agradecementos, van dirixidos a:

· Ás persoas que están na miña vida porque o desexan. Que disfrutan conmigo, solidarízanse conmigo, querénme, aconséllanme, repréndenme, anímanme...


· Ós meus pequenos madrugadores. Que, cos seus berros, risas, contos, etc., proporciónanme traballo, e endozan a miña vida.


· Ás miñas fillas. Sobran palabras. E, ó membros da miña familia que están aí.

· A Google, por permitirme chegar aos que así o queredes.


· Aos meus expertos teatreiros, que, ademáis de deixarme a gorxa desfeita, proporciónanme momentos de gran ledicia.


· Se estás incluído nalgún destes grupos, felicítote, senón trata de atoparte nos seguintes

Chega o intre das reprobacións:


· Reprobo as actitudes egoístas, que fan sufrir a moitos para o beneficio dunha soa persoa.


· Á mentira, á violencia, ó desprezo...


· Ós gobernantes de discurso aprendido. Ós opositores de discurso aprendido.


· Ós deportistas tramposos.


· A aquelas persoas que se consideran en posesión da verdade. Sempre rebaten aos outros. Sempre tan seguros de sí mesmos. Cobardes, a maioría das veces.


·Ós que só dan algo a cambio de algo. Ós que non dan nada. Ós que descoñecen o verbo "dar".


· Ós que basándose en motivos relixiosos, políticos, estéticos, etc, denostan e insultan, ou asasinan.


· A toda especie humana que abandoa as súas mascotas. Ou ós seus conxéneres.


· A mín. Por ser incauta. Por ser hipersensible. Por ser confiada en exceso. Por ser un cabalo de Atila, cando debía ser unha tartaruga. Por ser unha tartaruga cando debía ser unha bolboreta...