Pois si. Debeu de ser o vento do Norte que azouta tan a miúdo Galicia, ou calquera dos outros o que fixo que o único expoñente vivo da información diaria en Galego,o Xornal, se fose a pique. Claro que sobrevivirá en internet, pero... xa non poderemos tocar as páxinas para repousar os ollos e os dedos sobre as súas letras deseñadas para formar fermosas palabras que conten cousiñas nunha das línguas máis agarimosas.
É ben certo que nalgún momento eu mesma critiquei a actitude da dirección deste Xornal por certas maniobras pouco éticas. Mais, pechar un medio de comunicación é sempre unha acción deplorable, aínda que ese medio sexa algún que eu me sei. O caso tamén ten que ver con que ademais da falla de subvencións, que o Goberno lle concede a outros periódicos máis poderosos, os cidadáns de a pé, non axudamos con noso euro ou euro e pico a encher a balda que lle debería corresponder a prensa narrada só en galego. Tampouco mercamos libros galegos dabondo, nin temos máis ala dun ou dous deputados no grupo mixto no Parlamento Español. Carecemos de identidade como pobo. E, iso non nolo vai dar ninguén. Iso só o imos conseguir nós... Eu observo todos os días o asombro que causas nalgunhas persoas cando te escoitan falar en galego. De feito, tiven que escoitar de xente que despois de estar falando conmigo un día, preguntou por min a outros referíndose a língua que utilizaba... e a outras cousas, creo.
Vou aportar un poema que atopei nunha páxina de autores galegos. Titúlase "Sem"
Livro sem leitor
Cançao sem ouvinte
Filme sem espectador
Sinfonía sem compositor.
Busca o teu leitor
E toparás o senso da túa novela
O compás da túa cançao
A lei do teu teorema.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario