Eu escintilo...

Eu escintilo... Cando remato o camiño que me levou a fin que perseguía.
Eu escintilo... Cando descubro que os meus amigos son amigos porque llo di o seu corazón.
Eu escintilo... Cando reflicte o sol na miña pel, e cando reflicte a lúa na miña alma.
Eu escintilo... Cando un poderoso ten actitudes xenerosas sen máis.
Eu escintilo... Cando un pobre sabe converterse en rico sen destragar o seu espírito.
Eu escintilo... Cando un meniño medra ben mantido de agarimo.
Eu escintilo... Cando a persoa que me acompaña desfruta da miña presenza.
Eu escintilo... Cando a música que escoito se transforma en enerxía positiva no meu interior.
Eu escintilo... Cando alguén entende que ser "ti" é complicado, pero ser "eu" é máis difícil aínda.

Todos podemos escintilar mentras o Ceo estea cheíño de estrelas, o mar rebose de auga, o mundo sexa variado e multicor, os corazóns bombeen máis depresa coa forza do amor, as bolboretas sexan de vida curta pero libre, os cabalos de paso firme pero sereno, os países negocien e non guerreen, a xente morra de vella e non de dor... E todos NOS observemos que o camiño da vida non está despexado de obstáculos, non é doado de seguir, non é sombreado, nin está iluminado dabondo en ocasións, tampouco demasiado recto para non perderse nin tan ancho coma para non saírse a cada pouco... Pero, cando chegas a donde sexa, disfrutarás do que queira que te agardaba na meta.