Configurando o tempo...

Afortunadamente xa comezou a xornada normal de traballo. Tres días de actividades para os nenos e nenas, clases de ioga para min, guións, maquetas de manualidades...
Gústame traballar pensando nos meus destinatarios. Porque eles aínda que se enrabechen ás veces, que o fan, aínda que pretendan desobedecer as normas, que o fan, ou entonen unha canción protesta porque "queremos que nos paguen por venir al cole" (e isto é verídico), son persoas con problemas que reciben da circunstancia na que viven, con máis amor ou menos según o entorno que os rodea, cunha liberdade medida, case sempre, pero aproveitada, tamén case sempre. Mais, sobre todo, coa verdade nos seus ollos. Que funciona de maneira transparente. Ou me gustas ou non... O que un gaña cando a resposta é positiva, é moi valioso. O que se perde cando non hai atracción, é moi penoso.
A algarabía que te fai adoecer cando non te atopas ben físicamente, a merma da voz porque a gorxa di "basta", ou a tolería derivada do exceso de responsabilidade... non son motivo para non disfrutar con un traballo, que, ademáis de proporcionarme a maneira de gañarme a vida, proporcioname a satisfacción de agrandar o meu corazón...
Gracias para Anahí, Aaron, Sheila, Andrea, Helena M., Helena S., Xabi, David, Adrián, Brais,
Noa, Diego, Yerai, Nico, David, Sandra, Antón, Paula, Claudia L., Claudia, Fabiola, Marco, Aine, Lorena, Ángela, Laura, Silvia, Sabela, Aroa, Álvaro, Alexandra, Lucas, Noa, Pablo, Sergio, Rosa Mª, Gabriela, Mario, Xiana, Xorxe, Iván... ¡Quérovos!... Pero no meu universo tamén escintilan outros meniños e meniñas cos que neste momento non traballo, pero xa traballei, ou que non estiveron nunca baixo os meus coidados... porque aportan sorrisos ou ledicia á miña vida.
Aprenderemos os maiores a non deixar de ser nenos tan de golpe para mergullarnos na hostiliade dos sentimentos máis despreciables?... Tentémolo!... Hakuna Matata! ou "Vive e deixa vivir!" ou "vive e tenta ser feliz!