A ópera dos tres reás...

Onte estiven... estivemos alí. Apoiando a aqueles actores e actrices que facían piña con Tosar para crear un espectáculo musical moi bo. A obra satisfixo ao público presente. O artista principal, Luís Tosar, estivo aí, dandoo todo. Demostrou unha vez máis a súa valía como actor, aínda que queda bastante claro que non é cantante de musicais. Non importa, porque esa carencia queda suplida polos outros membros do equipo, que fixeron gala de posuir grandes voces, sobre todo, as féminas.
Non sei se o carácter desta obra era adecuado para arrepiarse. Esta é unha palabra que a min me gusta moito. Pero non co uso que lle concede o diccionario galego, que se refire a sensación de que os pelos se che poñan de punta por sensacións de medo ou terror. No galego do meu pobo, usábana para definir o reflectir das emocións(boas ou malas) nos poros da pel, que fai que se che ericen os pelos. Ou sexa, que vale tanto para un roce agarimoso, un disfrute visual ou auditivo, un susto... O caso é que a ópera vale máis de tres reás. Tosar tivo o seu momento de lucimento expreso cando pudo reivindicar o poder do diñeiro sobre as persoas e os seus conflictos propios.
Sentadas ao noso lado, as enchidas de emoción nai e avoa dun dos músicos, noivo a súa vez dunha das actrices e estupenda cantante... Que riquiñas!
Valeron a pena as case tres horas de espectáculo. Isto é o bo facer dos galegos. O mérito tamén para Quico Cadabal. A vida mesma contada en galego e cantada tamén en galego.
A continuación deixovos unha estrofa dun dos temas titulado "A Balada da boa vida":

Hai xente espiritual que escolle antes
mercar un libro que comer as papas.
vivir nunha choupana chea de ratas.
A min todo iso quítamo de diante!
A vida simple para quen a quixer
Porque(aquí entre nós) para min non é.
E podo asegurarlles que ninguén
Por moi santo que sexa a vai querer
A LIBERDADE? QUE IMPORTANCIA TEN?
SE TES FARTURA, SI QUE VIVES BEN.

En fin, os que me coñecen saben o que penso, os que me critican que se divirtan, os que me queren respeitan o meu corazón, e os que estén de acordo... Serei estúpida?